En mooie recensie voor Ezel van het prestigieuze Figurentheater festival Erlangen/Nürnberg/Fürth in 2013.
Hieronder de vertaling klik op de afbeelding voor het origineel.

Fantastisch objektentheater

Een slimme ezel beleeft de wereld van alledaagse voorwerpen.

Volwassen publiek zoekt bij dit Figurentheater naar de zin van het leven, Kinderen vanaf vijf jaar net zo.
TAMTAM objektentheater vertelt het verhaal van een slimme ezel. Natuurlijk zonder er veel woorden aan vuil te maken.

Marije van der Sande houdt verschillenden borden voor het publiek: geen telefoon, geen camera, geen fototoestel, geen strijkijzer. Pardon, strijkijzer? Nou ja, misschien zou er een van de objecten, waarmee Marije van der Sande en Gérard Schiphorst spelen, jaloers kunnen worden. Want de bekoring van dit verhaal gaat niet uit van de gebruikelijke poppen maar van vervreemdende alledaagse voorwerpen.

Het verhaal is simpel en zou van Hans Christian Andersen kunnen zijn: Een kleine ezel, die zware stenen moet sjouwen, ontsnapt uit het weeshuis te ontsnappen en raakt in slecht gezelschap. Twee ongure types, Hak en Bijl genaamd, gaan hem uitbuiten; een vogel neemt hem mee naar een zuidelijk land, waar exotische dieren rondkruipen.

Met een propeller vliegt de ezel naar de sterren, stort in zee, strandt op een eiland, wordt weer gevonden door Hak en Bijl en verkocht aan een circus. Daar belandt hij in een doorgezaagde weesmeisjes-kist, waarbij hij de verrassing van zijn leven ondervindt: een Ezelin ( dat heeft de recensente althans gezien…TT) want de zaagtruc werkt natuurlijk alleen maar met z’n tweeën.

Tot zover dus simpel. De eigenlijke charme van het TAMTAM theater is, dat er maar een stoffen pop is die de ezel speelt. Alle andere figuren zijn zeer fantasievol veranderde alledaagse voorwerpen.
Op het eiland van de exoten pronken verrekijkers op een taartschep of  troffel, een zuignap met de vering van een fietszadel zorgt voor een kriebels in de buik, en zodra grote afstanden moeten worden afgelegd, zorgen gefilmde animaties voor humor. Dat weten de kleine toeschouwers en hun moeders te waarderen en ze zien welwillend een technische storing door de vingers.

Zo is objectentheater leuk.

(vertaling Hedwig von Bülow)