Het verhaal
Ooit, lang voordat de mens bestond was er het ding.
De aarde werd bevolkt door objecten. Vreemde wezens en bijzondere inmiddels uitgestorven creaturen. Objectomania noemen we dat tijdperk. De tijd der objecten.

Met de komst van de mens werden de dingen onderworpen en dienstbaar gemaakt aan de nieuwe aardbewoners. Inmiddels waant de mens zich het hoogtepunt van de schepping en omringt zich met steden vol getemde objecten.
Maar het zou maar zo kunnen dat de objecten de mensen overleven, ooit.

Met een fascinatie voor wat anderen weggooien lijkt TAMTAM zich ook af te vragen of er nog wel tijd is om van iets te houden. Om aandacht te hebben voor de omgeving en alles wat zich daar in bevindt. Om vertederd te raken door oude gebarsten dingen en materialen die hun functie verloren hebben maar nog wel over onvermoede andere talenten blijken te beschikken.
De titel van deze voorstelling verwijst daar ook naar. Want objectomanie lijkt de ziekte van deze tijd: de economie draait op het bedenken, maken, vervoeren, verkopen, kopen, gebruiken, afdanken, repareren, weggooien, recyclen en dumpen van dingen. Wat je vandaag koopt is morgen alweer zó ontzettend gisteren.
Alles moet nieuwer, beter, sneller, gladder, mooier, en zelfs de mens is een maakbaar product dat naar believen kan worden verbouwd en gladgetrokken en geobjectificeerd….