DE

fr

Kölner Stadt Anzeiger over
Ezel

Spannend avontuur geheel zonder woorden

Het Nederlandse TAMTAM objektentheater speelt het ontroerende verhaal van een kleine Ezel

Zonder tekst worden aan kleuters en jonge schoolkinderen de lotgevallen verteld van een kleine grijze bewoner van een weeshuis.

Ezel te zijn is zeker niet makkelijk. Het kleine familielid van het paard wordt tenslotte niet voor de slimste soortgenoot onder de zoogdieren aangezien.
In tegendeel: heb je iets fout gedaan dan wordt men niet zelden vergeleken met dat schijnbaar onnozele hoefdier. Maar waarom eigenlijk? Dom zijn ezels volstrekt niet.
Dat toont tenminste het onroerend verhaal „Slim als een ezel“, dat het Nederlandse TAMTAM objektentheater maakte met medewerking van schrijver en kunstenaar Wim Hofman en afgelopen dinsdag speelde voor kleuters en jonge schoolkinderen.

Helemaal zonder tekst vertelt het verhaal de lotgevallen van een kleine grijze bewoner van een weeshuis.
Schell rinkelt ’s morgens net na zessen de rode wekker, akelig is het eten, moeizaam het werk.
Als op een dag een vlinder de gevangenis binnen fladdert, waar de ezel aan ketenen ligt, vergaart hij moed om zijn leven te veranderen.
Vanaf dan is hij op de vlucht voor het gemene duo Hak en Bijl, vliegt op een zaagvogel over land en water, valt hij in een ravijn en wordt gevangen genomen door een circus. En al schijnt zijn lot beslist, de kleine ezel bewijst: het is de moeite waard om te strijden voor een de vrijheid. Het vertrouwen in de eigen kracht en doorzettingsvermogen blijkt alle moeite waard.

Het is niet alleen deze boodschap die het stuk van de twee Nederlanders Gérard Schiphorst en Marije van der Sande zo de moeite waard maakt om te zien. Sinds inmiddels 35 jaar inspireren de twee hun publiek wereldwijd. Door hun passie voor oude voorwerpen hebben ze een eigen bijzondere theaterkunst gecreëerd. In hun stukken treden uitrangeerde verrekijkers op, oude theepotten en afgedankt gereedschap.
De tegenspelers van ezel, Hak en Bijl, zijn precies dat: een oude hak en een oude bijl. Wel iets veranderd, maar duidelijk herkenbaar.

De kinderen in het Studiotheater hebben reuze lol, ze giechelen en lachen voortdurend. Schiphorst en van der Sande hebben met veel Fingerspitzengefühl veel humor ingebouwd. Want het aanvankelijk beklemmende decor zal de toeschouwer vooral ook moed geven om zijn lot in eigen handen te nemen. En dat is überhaupt niet dom.

Christina Michaelis